Rozdział 1.

Coś zabrzęczało mi przy uchu.Niechętnie otworzyłam oczy i zerknęłam na ekran budzika 8.00. Czasami nie pojmuje po co go nastawiam skoro i tak nie chodzę do szkoły. Tak wogóle to chyba powinnam się wam przedstawić?A więc jestem Naomi i za dwa tygodnie mam 18-naste urodziny. Nic nad zwyczajnego bo przeciez każdy ma 18-naste urodziny i spędza je w gronie przyjaciół czy rodziny. No chyba ze jest się rozpieszczonym lalusiem i wynajmuje się club na wielką  Imprezę, nawet nie zdając sobie sprawy kogo na nią zaprasza. Na szczęście ja nie z tych. Ale skoro wspomniałam o rodzinie to dodam ze mieszkam z wujkiem i moim bratem Pieterem. Wujek jest z zawodu weterynarzem. Ma niesamowicie wielkie i opiekuńcze serce. Pieter rzadko bywa w domu, pracuje jako wolontariusz. Mam jeszcze siostrę -Eve ale opuściła nas gdy miała 17-naście lat. Rodziców nie mam. Umarli w wypadku samochodowy gdy byłam malutka więc ich nie pamiętam. Moją przyjaciółką jest Amber. No i oczywiście jest jeszcze ON. Steve. Niby jesteśmy tylko przyjaciółmi, ale odkąd pamiętam jestem w nim zakochana. Nigdy mu tego nie powiedziałam bo jestem nieśmiała sknerą. Jak ja w sobie tego nie lubię. Chyba właściwie nic w sobie nie lubię. Jestem nudną nastolatka z masą wad. Mieszkam w wielkiej chacie który słuzy mojemu wujkowi za centrum wszechswiata , a ja czuje się w niej jak więzień. Nie mam nic czym mogłabym się cieszyć bez warunkowo i w samotności. Zawsze ktoś musi wpychać swój nos w moje szczęście. 

-Eh..Pora wstawać - powiedziałam sama do siebie podnosząc swoje cztery litery z wygodnego wyrka.

Po drodze do łazienki nacisnęłam na zegarku przycisk "Radio-on" i usłyszałam refren piosenki Locked Out Of Heaven Buno Marsa. Lubie jego piosenki. Weszłam do łazienki i wziełam szybki prysznic. Włosy wytarłam w ręcznik i zarzuciłam na siebie gruby szlafrok. Poszłam do kuchni i skierowałam się do lodówki. Płatki z mlekiem to codzienna poranna rutyna. Chwile po mnie do kuchni wszedł wujek. 

-Dzień dobry-powiedziałam przelotnie całując go w policzek. Usiadłam do stołu.

Wujek przygotował sobie Kawę i rogalika . 

-Jak się Mniewa solenizanta? -spytał siadając po drugiej stronie stołu.

-Wujku, urodziny sa za kilka tygodni.

Spojrzał na mnie spode łba.

-Naomi, urodziny masz już za dwa tygodnie. Czy nie pora zacząć świętować?

Zjadłam swoje "śniadanie" i odłorzyłam pustą miskę do zlewu. Zpowrotem usiadłam do stołu.

-No i co z tego? -spytałam

Znów spojrzał się na mnie i zaczął swoją filozoficzna wypowiedź.

-Osiemnaste urodziny ma się jedyny raz w zyciu i po ukończeniu tego wieku juz nigdy nic nie będzie takie samo. Będziesz miała więcej praw jak i obowiązków. Będziesz chodzić do pracy tak jak twój nienormalny brat. Zaczniesz planować poważniej przyszłość...-nie skończył, przerwałam mu.

-Słuchaj wujku, wiem ze osiemnastka i wogóle ale to nic nie zmienia. Moze i będę miała jakieś tam prawa czy coś w tym stylu ale pozatym to prawie nic się nie zmienił. I proszę, nie uważaj Pietera za nienormalnego. Fakt ze moze i jesteśmy "bogaci" ale nie nie oznacza ze nie musimy iść do pracy.-Byłam coraz bardziej wkurzona- A co do tej przyszłości to ja juz mam zaplanowane wszystko chociaż i tak watpie zeby cokolwiek z mojego planu wyszło.

Michael momentalnie zrobił dziwną minę tak jakby mu się coś przypomniało.

-Uwierz mi ze wiele się zmieni w twoim zyciu po 18-nastce -powiedział spokojnie.

Moze i był spokojny na pierwszy rzut oka ale dobrze widziałam ze próbował się opanować.

-Tego nie wiesz -powiedziałam wstając z krzesła.

On również wstał i odłorzył talerz i kubek do zlewu.

-Jestem tego pewny-powiedział.

Poszłam do swojego pokoju. Wyciągnęłam z szafy top i szorty i poszłam się ubrać do łazienki. W radiu leciał kawałek Rihanny Stay. Błyskawicznie się ubrałam i wyprostowałam suche włosy. Przed wyjściem spojrzałam w lustro. Piękna to nie jestem. Ciemne ,średniej długości włosy. Jasna cera . Szare oczy. No i te moje wieczne rumieńce. Nienawidziłam swojego wyglądu.Właściwie to nic w sobie nie lubiłam. Tak wiem co sobie pomyślicie.. zakompleksiona smarkula? Tak wiem ze taka jestem.